Οι τρεις Ευχές

Κάποτε, ένας άντρας άνοιξε τα μάτια του στη μέση του πουθενά.
Γύρω του, ανακάλυψε, δεν υπήρχε τίποτα γνώριμο.
Μόνο μια άγνωστη ηλικιωμένη -άσχημη και ρακένδυτη, με τα μαλλιά της γεμάτα κλαριά και άλλα παράξενα πράγματα που κινούνταν ανάμεσα στις γκρίζες τούφες- που τον κοιτούσε υπομονετικά.
"Λοιπόν"; τον ρώτησε βαριεστημένα, σαν να τον ήξερε από πάντα, "ποια είναι η τρίτη σου ευχή";
"Ποια τρίτη ευχή"; ψέλλισε ο άντρας. "Ποια είσαι; Πού βρισκόμαστε; Γιατί δε θυμάμαι ούτε τ' όνομά μου";
Η γριά γυναίκα χαμογέλασε.
"Είχες τρεις ευχές", του είπε. "Η δεύτερη ήταν να ξεχάσεις ποιος είσαι και τι σε έφερε ως εδώ. Πραγματοποίησα το θέλημά σου. Τώρα, πρέπει να μου πεις την τρίτη σου ευχή".
Ο άντρας κοίταξε ξανά γύρω του. Έπειτα κοίταξε τη γυναίκα.
"Θέλω να θυμηθώ ποιος είμαι", είπε αποφασιστικά.
Η γυναίκα γέλασε μ' έναν κούφιο, ξερό ήχο. Χτύπησε τα δάκτυλά της και ο άντρας ένοιωσε σαν να τραβιόνταν οι σκιές που θόλωναν το μυαλό του.
Η γερόντισσα άρχισε να εξαφανίζεται..
"Περίεργο", άκουσε τη φωνή της να λέει πριν χαθεί ολότελα από μπροστά του, "αυτή ήταν και πρώτη σου ευχή"!

[Taken from "Mystery" magazine]