Αυτό.

Ζω σε μια χώρα που κάποτε μεσουρανούσε. Δεν έχει σημασία πια..

Ζω σε μια χώρα, που κάποτε ήταν ευτυχισμένη μόνο και μόνο επειδή την έλουζε ο ήλιος.. Δεν έχει σημασία πια..

Ζω σε μια χώρα, που τη βασάνισαν όσοι ήξεραν τις ομορφιές και τις δυνατότητές της, για να την κάνουν δική τους.. Δεν έχει σημασία πια..

Ζω σε μια χώρα που οι κάτοικοί της πολεμούσαν όλους τους εχθρούς ακούραστα και με θάρρος.. Δεν έχει σημασία πια..

Ζω σε μια χώρα που γέννησε ανθρώπους σοφούς.. Δεν έχει σημασία πια..

Ζω σε μια χώρα που πάντοτε έβρισκε τη λύση.. Δεν έχει σημασία πια..


Ζω σε μια χώρα που όλος ο κόσμος μιλάει γι' αυτήν, όχι για καλό.. Αυτό έχει σημασία;

Ζω σε μια χώρα που δεν την νοιάζει αν βγαίνει ο ήλιος το πρωί, δεν τον βλέπει, δεν έχει μάτια ανοιχτά, δεν την απασχολεί αυτό, έχει μόνο προβλήματα. Αυτό έχει σημασία;

Ζω σε μια χώρα που ακόμα τη βασανίζουν με άλλους τρόπους όσοι θέλουν ακόμα να την κάνουν δική τους.

Που όμως πλέον οι κάτοικοί της, δεν πολεμούν, δεν αντιστέκονται. Παραδίνονται, κουρασμένοι και χωρίς θάρρος..

Που οι σοφόι άνθρωποι, που αυτή η χώρα ακόμα γεννάει, δεν μιλούν, κι όσοι μιλούν, δεν τους ακούει κανείς.. Αυτό έχει σημασία;

Ζω σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια ψάχνουμε λύση, τη βρίσκουμε, και ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν είναι η σωστή.

Ζω σε μια χώρα, που μπορεί να κάνει τα πάντα και δεν κάνει τίποτα. Σε μια χώρα που την μπερδεύουν, που την προπαγανδίζουν, που την κοροϊδεύουν, που την καταπατούν, που την ξεγελούν.
Σε μια χώρα που δεν ξέρει τι ψηφίζει, σε μια χώρα που διχάζεται, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, που πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο λιγότερο κακό, που την σπρώχνουν προς τα κάτω και αυτή απλώς το υπομένει.


Ζούμε σε μία χώρα, που οι σημερινές επιλογές της, ακυρώνουν την ιστορία της. Και η ιστορία μας, είναι το μόνο που είχαμε για να είμαστε περήφανοι.

Πλέον, δεν έχουμε τίποτα. Συγχαρητήρια.

Ζούμε σε μια χώρα απελπισμένη.


Heil.