"Free[d]art"

"Για ν’ αναπτυχθούν οι τέχνες πρέπει να θηλάσουν το γάλα της ελευθερίας."

~Friedrich Schiller~

Η τέχνη, σε όλες της τις μορφές, είναι η υψηλότερη, ευγενέστερη, θεία μορφή έκφρασης της ανθρώπινης φυλής. Η τέχνη αποτελεί πνευματικό και λυτρωτικό λειτούργημα.

Δεν είναι επάγγελμα και κανείς δε θα 'πρεπε να την αντιλαμβάνεται ως μέσο εξασφάλισης και αναγνωρισιμότητας.

Όλα τα αποκυήματα της τέχνης θα 'πρεπε να διακινούνται ελεύθερα, για όλους και χωρίς διακρίσεις. Ποιος μπορεί να βάλει τιμή σ' ένα καλλιτεχνικό έργο και να το διαθέσει ως εμπόρευμα;

Από πότε η έκφραση της ψυχής μετατράπηκε σε δημόσιες σχέσεις και οικονομικές συναλλαγές;

Ακούω για την πειρατεία της μουσικής, των ταινιών.. όλες αυτές τις γνωστές σε όλους απόψεις που τόσο ένθερμα υποστηρίζουν οι βιομηχανίες του θεάματος..

-Η βιομηχανία που ασχολείται με την ψυχαγωγία ονομάζεται βιομηχανία του θεάματος.

(Μα, "βιομηχανία της ψυχαγωγίας"; Αν είναι δυνατόν!!)

By the way..:

ψυχαγωγία < αρχαία ελληνική ψυχαγωγία < ψυχαγωγός (οδηγός των ψυχών των νεκρών < ψυχό- + ἀγωγός < ἄγω. ἄγω, οδηγώ την ψυχή σε κάτι ανώτερο..

"Δεν υπάρχει αληθινό έργο τέχνης, που να μην έχει συμβάλει στην εσωτερική απελευθέρωση των προσώπων που το γνώρισαν και το αγάπησαν."

~Albert Camus~

Με το ίδιο σκεπτικό, θα έπρεπε να διωκόμαστε όλοι όσοι αγοράζουμε έναν δίσκο, ή ταινία, ή βιβλίο και το δανείζουμε σε κάποιον φίλο μας. Γιατί αυτός ο φίλος μας πρέπει με τη σειρά του να πάει να αγοράσει αυτό που εμείς του δανείζουμε.

Κατανοώ πως άνθρωποι που εργάζονται πίσω από τους καλλιτέχνες -και δεν εννοώ τους managers και τους PR :> - αλλά όλους εκείνους τους ανθρώπους που βοηθούν στην ολοκλήρωση ενός έργου, στην επίτευξη ενός οράματος, πρέπει κάποιος να τους πληρώσει. Λυπάμαι αλλά δε μπορώ να σας βρω λύση ΚΑΙ σε αυτό.

Ίσως γιατί τελικά όποιος εμπλέκεται στο χώρο του "θεάματος" θα 'πρεπε να το κάνει συνειδητά ως κατάθεση και λύτρωση ψυχής (για ψυχαγωγία μιλάμε άλλωστε), ως ερασιτεχνισμό και όχι ως κύριο επάγγελμα..

Αν και το θέμα εδώ δεν είναι τόσο η αγοραπωλησία αλλά η πλύση εγκεφάλου πως το public sharing σκοτώνει την τέχνη. Ας μη μπούμε καλύτερα στη διαδικασία να μετρήσουμε τί σκοτώνει την τέχνη πραγματικά, γιατί πολύ θα πικραθούμε..

Imagine no possessions..

I wonder if you can..

No need for greed or hunger..

A brotherhood of man.. Imagine all the people..

Sharing all the world..

I know, I know, ουτοπικό, αλλά όλοι για ένα όνειρο δε ζούμε..;;