Ρε, νιώθεις...??

Εσύ φίλε μου εθνικιστή, που αγαπάς τη χώρα σου, την πατρίδα σου και δεν θέλεις κανέναν ξένο μέσα σε αυτή, εσύ που τιμάς όσους αγωνίστηκαν για να είναι αυτό το κράτος ελληνικό και ελεύθερο, είσαι ο ίδιος που βάζεις την ελευθερία σου σε δεύτερη μοίρα όταν σου προσφέρουν χρήματα, αυτός που δοξάζεις όσους σου στέρησαν την ελευθερία του λόγου κάποτε, για να σου δώσουν μερικά χρήματα παραπάνω. Μόνο έτσι θα ήσουν ευχαριστημένος φυσικά, χωρίς κανένα παράπονο, χωρίς να σκέφτεσαι να αντιδράσεις σε κάτι, αφού θα είχες «λεφτά». Και έτσι θα μπορούσαν να σε κάνουν ότι θέλουν.

Κι εσύ φίλε μου αναρχικέ, που στο όνομα της αναρχίας καις τα πάντα, χωρίς να ξέρεις γιατί το κάνεις, εσύ που αμφισβητείς οτιδήποτε κάνει ένα κράτος, ακόμα και αν είναι καλό, απλά και μόνο επειδή πρέπει να αντιδράσεις, εσύ που αποζητάς την απόλυτη ελευθερία και δεν συνειδητοποιείς το χάος που θα προέκυπτε, είσαι ο ίδιος που λειτουργείς εκ του ασφαλούς, και ζείς μέσα στο κράτος με όσα αυτό σου προσφέρει, παρ’όλο που τα αμφισβητείς.

Κι εσύ αναποφάσιστε, που πότε υποστηρίζεις τον έναν και πότε τον άλλον, εσύ που δεν ξέρεις τι να πιστέψεις, ποιος φταίει, ποιος καίει, ποιος κλέβει. Εσύ που στο τέλος αποφασίζεις να μην ασχολείσαι, όμως ψηφίζεις, συμμετέχεις σε πολιτικές κουβέντες, και δημιουργείς επιχειρήματα από το πουθενά, απλά για να διαφωνήσεις, είσαι ο ίδιος που θα γίνει εθνικιστής όταν του κατηγορήσουν τη χώρα του, αυτός που θα θέλει να βάλει φωτιά σε όλη τη χώρα ΤΟΥ μόλις τον πνίξουν τα χρέη.

Γιατί πρέπει να διαλέξω? Γιατί πρέπει να είμαι πότε το ένα και πότε το άλλο? Γιατί πρέπει να με θεωρείς εθνικιστή, αναρχικέ, αν πω ότι είμαι περήφανη για τη χώρα μου? Ναι, 32839828 χρόνια πριν,κάναμε «παπάδες», τώρα μας κοροϊδεύει το σύμπαν. So what? Όχι πανέξυπνε «ξερόλα» που διαβάζεις ιστορία και «ξέρεις», δεν νομίζω ότι είμαι ο Περικλής. Ναι, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, μπήκαν διάφοροι λαοί στη χώρα μας και το DNA μου μπορεί να μην είναι 10000000% ελληνικό. Και? Αφού με χώρισες σε κομμάτια, και με έβαλες στα σύνορα μιας χώρας, ανήκω εδώ. Και όσο ανήκω κάπου, θα το υποστηρίζω αυτό το «κάπου». Είτε λέγεται Ελλάδα, είτε λέγεται πλανήτης Goofy.

Γιατί πρέπει να είμαι ο κακός της υπόθεσης αν διαδηλώσω? Γιατί να με κοιτάξεις με μισό μάτι, λες και σου λέω ότι πάω να βάλω φωτιά? Ξέρεις, άσχετα με αυτά που βλέπεις και ακούς, οι πορείες γίνονται για άλλο λόγο. Εκεί πάνε άνθρωποι που αγωνίζονται για κάτι καλύτερο, που δεν είναι ευχαριστημένοι και το δείχνουν. Που δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Και μερικές φορές, όταν τα πράγματα φτάνουν στα άκρα, ίσως και να ξεφεύγουν και να γίνονται επεισόδια που εσένα εξουσιαστή δεν σου αρέσουν. Αλλά ξέρεις κάτι? Κάποτε μας μάθαιναν στο σχολείο, ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε, γιατί και οι πρόγονοί μας έτσι έκαναν, αγωνίζονταν και τώρα είμαστε ελεύθεροι. «Δεν είναι το ίδιο», σκέφτεσαι. Προφανώς και δεν είναι το ίδιο. Είναι πολύ χειρότερο να σε κακομεταχειρίζονται «πατριώτες».

Δεν ξέρω αν πρέπει οπωσδήποτε να διαλέξω κάτι. Ξέρω ποιό θα διάλεγα, αλλά κανένα δεν με καλύπτει. Και κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να καλύπτει κανέναν. Γιατί είναι ακραία. Ακόμα κι αν νομίζεις ότι είσαι στη μέση, κάνεις λάθος. Δεν υπάρχει μέσον, απλά πότε γέρνεις από τη μία και πότε από την άλλη. Και αυτό κρατάει χρόνια, και αντί να σκέφτεσαι τι μπορεί να κάνεις για να ζήσεις καλύτερα, κάθεσαι και σκέφτεσαι ποιός φταίει. Δεν πρόκειται να καταφέρεις να πείσεις τον διπλανό σου να ακολουθήσει αυτό που πιστεύεις. Δεν υπάρχει και λόγος. Απλά έχε τα μάτια σου ανοιχτά.

Σήμερα είναι οι φοιτητικές εκλογές για το 2011. Κάποτε συμμετείχα, δεν θα σ’το κρύψω. Όχι συνειδητά όμως και όχι τόσο ενεργά. Κυρίως όμως όχι συνειδητά και σε αυτό θέλω να σταθώ. Μπορεί να είσαι φοιτητής, μπορεί να ήσουν κάποτε. Δεν θα σου πω μην πας να ψηφίσεις, ούτε φυσικά και τί να ψηφίσεις. Δεν θα σχολιάσω το κατά πόσο πρέπει να υπάρχουν αυτά μέσα στις σχολές, είναι άλλο μεγάλο θέμα. Θα σου πώ όμως, αν έχεις αποφασίσει να το κάνεις, να σκεφτείς το γιατί το κάνεις. Αν υπάρχει λόγος και το κάνεις συνειδητά, να πας. Αν το κάνεις επειδή σου είπαν, καλύτερα να πας για καφέ. Μακριά από τη σχολή σου. Με το κινητό κλειστό για ευνόητους λόγους. Υπάρχουν εκεί μέσα, πολλά-->παιδάκια<-- που υποστηρίζουν τυφλά το μπλε, το πράσινο και το κόκκινο, και δεν ξέρουν τι-πο-τα για το τι σημαίνουν όλα αυτά και τι αντιπροσωπεύουν. Όχι δεν σου λέω ότι ξέρω εγώ. Αλλά δεν ξέρουν ουτε εκείνοι. Γι’ αυτό μην τους αφήνεις να σε πωρώνουν και να σε κατευθύνουν σε κάτι που δεν ξέρεις αν σε αντιπροσωπεύει. Θυμώνω και γίνομαι έξαλλη όταν βλέπω νέα παιδιά, μικρότερα και από εμένα, να λένε και να υποστηρίζουν τόσο ακραίες απόψεις, ανίκανοι να δούν και από την άλλη πλευρά, ανίκανοι να καταλάβουν το κακό που μπορεί να προκαλεί αυτό που εξυμνούν, ανίκανοι να κυβερνήσουν κάποτε αυτή τη χώρα. Κάποτε δεν ήμουν σε θέση να το καταλάβω, τώρα όμως το βλέπω καθαρά. Εύχομαι να το δείς κι εσύ.

“Man is free at the moment he wishes to be.”

Voltaire

Χαιρετώ,

Felizol.