Some things are better left unsaid..(?)

‎

~Why is it so difficult to tell me something I already know?
-It's hard to explain..
~Some things are better left unsaid..
-To things that we don't say..

Πολλές φορές σκέφτομαι όλον αυτόν τον πανικό γύρω από το θέμα της ειλικρίνειας. Για το αν πρέπει να ‘σαι ειλικρινής και πότε, ίσως πάντα(;), σε ποιους και για ποιους λόγους. Για το αν πρέπει να ‘σαι απόλυτα ευθύς σε όλες τις καταστάσεις σε σχέση με τους δικούς σου ανθρώπους και για το πώς εκλαμβάνεται αυτό. Αν θεωρείσαι καλός φίλος ή κυνικός. Και πότε πρέπει να λες την άποψή σου αναφορικά με κάποιο θέμα το οποίο δεν σε αφορά άμεσα? Να είσαι μια συνεχής ροή καθαρών, ειλικρινών, "ομών" σκέψεων ή να εκφράζεις τις δύσκολες απαντήσεις μόνο όταν ερωτάσαι? Και τι γίνεται όταν ξέρεις ότι αυτός που σε ρωτάει στην πραγματικότητα ίσως να μην αντέξει την απάντηση? Βέβαια εδώ γεννούνται άλλα δύο ερωτήματα. Πώς είσαι τόσο σίγουρος το τι μπορεί να αντέξει ο άλλος και τί σε κάνει να ορίζεις τις απαντήσεις σου ως σωστές ώστε να τον επηρεάσουν..

Η ειλικρίνεια σίγουρα δεν έχει να κάνει με την αντικειμενικότητα αλλά με την αλήθεια. Με την εσωτερική, προσωπική αλήθεια του καθενός. Αλήθεια, οπτική γωνία, φιλοσοφία, εμπειρία, όπως θέλετε πείτε το. Και προφανώς αυτός που σε ρωτάει τρέφει κάποια εμπιστοσύνη και εκτίμηση στην κρίση σου. Αλλά αυτή είναι και η βασική προϋπόθεση. Να σε ρωτήσουν.

Πολλοί λένε ότι πρέπει να λες πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Θα συμφωνήσω. Αλλά μόνο όταν στο ζητήσω. Ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που τριγυρνούν δεξιά και αριστερά διατυμπανίζοντας τις απόψεις τους επί παντός επιστητού σε θέματα που δεν τους αφορούν και δεν τους ζητήθηκε η γνώμη. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να έχουν άποψη. Σημαίνει όμως ότι μπορεί να μη θέλω να την ακούσω. Όλοι έχουμε κριτική σκέψη σε οποιοδήποτε ερέθισμα το περιβάλλον μας μας εκθέτει, αλλά απ’ την στιγμή που κάποιο γεγονός δεν μας αφορά προσωπικά με οποιονδήποτε τρόπο, δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε να μας αφορά. Προσωπικά το θεωρώ είδος ευγένειας και ορθού πνεύματος να γνωρίζεις πότε πρέπει να κρατάς τις δέουσες αποστάσεις.

Υπάρχουν κάποια ψεματάκια, τα άκακα, αθώα ψέματα, που βοηθούν την καθημερινότητά μας και την συνύπαρξη μας με τους άλλους ανθρώπους να γίνεται από ανεκτή εως και ικανοποιητική! Αυτά τα «white lies» λοιπόν, έχουν σώσει πολύ κόσμο! Ελάτε, ξέρετε τώρα, μικρά, απαρατήρητα ψεματάκια που όλοι λέμε σε ανθρώπους που είτε αγαπάμε για να μην τους χαλάσουμε τη διάθεση χωρίς λόγο, είτε σε ανθρώπους που έχουμε τυπικές σχέσεις για να τους αποφύγουμε, ή να μην κάνουμε «κακή εντύπωση» μ’ αυτά που πραγματικά σκεφτόμαστε. Αλλά αυτό δε μας πολυνοιάζει εμάς, οπότε περνάμε στην κατηγορία «Άνθρωποι που αγαπώ».

So, here it comes the hard part.. Από το αν στρώνουν τα μαλλιά της φίλης σου σήμερα, αν της πηγαίνει αυτό που φοράει, μέχρι το αν πιστεύεις ότι ο φίλος της την απατάει. And that’s how priorities fall into place!! Πρέπει με τη δέουσα ψυχραιμία να ψυχολογήσεις την σοβαρότητα της κατάστασης (Το μαλλί θα κατευθυνθεί μόνο προς το περίπτερο ή προς επικείμενο ραντεβού; Και όχι, η απάντηση δεν πρέπει να ‘ναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις, εκτός αν το μαλλί πραγματικά έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, οπότε είμαστε σε safe mode.) και να απευθυνθείς αναλόγως.

Πέρα απ΄ τους αστεϊσμούς όμως, καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που αιτούνται της κρίσης μας, καταστάσεις που πρέπει να σκεφτείς υπεύθυνα ποια θα πρέπει να ‘ναι η απόκρισή σου. Διάφορες ερωτήσεις ή συζητήσεις με ανθρώπους που εκτιμούμε και μας εκτιμούν εξίσου, μας βομβαρδίζουν το μυαλό και την συνείδηση καθημερινά. Απ’ τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα.

Υπάρχουν στιγμές που όλοι βαθιά μέσα τους γνωρίζουν την απάντηση σ’ αυτό που ρωτάνε και απλά θέλουν να ακούσουν το ίδιο από κάποιον άλλον ως ένα είδος επιβεβαίωσης. Άλλες φορές πάλι, ακριβώς επειδή ξέρουν την απάντηση και τους πληγώνει, ελπίζουν σε μια διαφορετική -από μηχανής- προσέγγιση την οποία θεωρούν ότι μπορεί να μην είχαν σκεφτεί λόγω της άμεσης ανάμειξης τους με το «συμβάν».

Όπως το βλέπω και το ‘χω βιώσει, κάποιες αλήθειες απλά δεν μπορούν να εξηγηθούν. Είναι καλύτερο να μένουν ανείπωτες γιατί όπως και να προσπαθήσεις να τις διατυπώσεις, θ’ ακουστούν λάθος. Μερικές αλήθειες μπορείς απλά να τις νιώσεις.
Όλες τις υπόλοιπες, αυτές που μπορούν να ειπωθούν ακόμη κι αν πονάνε, feel free to share, απ’ τη στιγμή που ο συνομιλητής σας τις ζητήσει. Άλλωστε η απόφαση είναι όλη δική του. Και που επέλεξε να σας εμπιστευτεί και που επέλεξε να σας ακούσει αλλά κυρίως αν θα επιλέξει να σας ενστερνιστεί.

All you‘ve got to do is be honest.