Εύχομαι μία μέρα να βρεις το θάρρος και να πεις αυτά που νιώθεις.. Στον φίλο σου, στη φίλη, στον κολλητό, στην κολλητή, στη μαμά σου, στον μπαμπά σου, στον αδερφό σου, στην αδερφή σου..
Να πεις ότι αγαπάς, ότι ερωτεύεσαι, ότι θυμώνεις, ότι λυπάσαι, ότι κλαίς μερικές φορές, ότι ενθουσιάζεσαι με κάτι ασήμαντο, ότι πονάς, ότι έχεις παράπονα, ότι νιώθεις στιγμές ευτυχίας χωρίς να ξέρεις γιατί, ότι νιώθεις εύθραυστος-η, ότι νιώθεις πως μπορείς να αντέξεις τα πάντα, ότι μετανιώνεις, ότι αναπολείς, ότι σου λείπει κάτι, ότι τα έχεις όλα.
Να μιλήσεις για τις νύχτες που πέρασες κάνοντας όνειρα, να πεις τα όνειρα αυτά, να μη φοβηθείς ότι θα σε κρίνουν, να μη σε νοιάζει ακόμα κι αν το κάνουν. Να ανοίξεις την καρδιά σου περήφανος-η γι’ αυτά που έχεις μέσα σ’αυτήν, χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή αλλά με πάθος.
Εύχομαι να βρεις τις λέξεις και να το κάνεις. Εύχομαι μια μέρα να βρείς το θάρρος και να το κάνεις. Και εύχομαι να είμαι κι εγώ εκεί για να σε δω. Και πού ξέρεις.. Ίσως μου δώσεις τη δύναμη να το κάνω κι εγώ..
Σας φιλώ,
Felizol.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου